Naast zijn religieuze belang, is St. Paul's Cathedral, de grootste kathedraal in Engeland, een bezienswaardigheid die toeristen van over de hele wereld trekt vanwege zijn renaissance- en Engelse barokstijlen. Sir Christopher Wren, het architectonische genie achter het ontwerp, creëerde de beroemde "drie geneste koepels" van de kathedraal - een buitenkoepel om de skyline te domineren, een steilere binnenkoepel en een verborgen middenkoepel. De koepel was een geheel nieuwe architectonische vorm vóór de ontdekking van Wren! Geïnspireerd door renaissancetrends in de Italiaanse architectuur en zijn voorloper Borromini, verwerkte Wren ook Corinthische zuilen en torens in de gevel.
Over St Paul's CathedralSir Christopher Wren heeft de reputatie onconventioneel en onklassiek te zijn in zijn gebouwen. Zijn bezoek aan Parijs zou een sterke invloed hebben gehad op zijn stijl van architectuur, die veel Italiaanse en barokke elementen bevat. In zijn 50-jarige carrière ontwierp Wren maar liefst 53 kerken in Londen, waaronder St Paul's Cathedral.
In 1666 diende hij een plan in om St Paul's Cathedral te reconstrueren, maar helaas verwoestte de Grote Brand van Londen zes dagen later de kathedraal. Hierna besloot Wren het over een andere boeg te gooien en stelde voor om de verloren toren te vervangen door een koepel. Er waren ook verschillende andere uitdagingen, waarvan de meest opvallende was dat het land onder de kathedraal zacht was, waardoor het een uitdaging was om zo'n groot bouwwerk te bouwen zonder verzakkingen!
Geschiedenis van St Paul's CathedralNa de Grote Brand van Londen in 1666 liep St Paul's Cathedral ernstige schade op. Het hielp niet dat de kathedraal al voor de brand in een slechte staat verkeerde. Overigens had koning Karel II van Engeland een week voor de grote tragedie drie opzichters, waaronder Sir Christopher Wren, opdracht gegeven om het gebouw op te knappen. Wren stelde een radicale en controversiële voor: vervang de toren door een koepel. In 1669 werd hij officieel aangekondigd als de architect van St. Paul's Catehedral.
Vanwege het gebrek aan geld om de kathedraal volledig te herbouwen, stelde Wren voor om de kathedraal bovenop de bestaande fundering te herbouwen. Het was ook de bedoeling dat het slechts ongeveer een derde van de grootte van het uiteindelijke gebouw zou zijn. Dit plan werd echter door de decaan en het kapittel afgewezen omdat het te bescheiden zou zijn.
Christopher Wren diende nog drie andere ontwerpen in tussen 1670-1672 voordat er toestemming werd gegeven voor het definitieve ontwerp.
Het tweede ontwerp had een Grieks kruis, dat niet helemaal overeenkwam met de Anglicaanse liturgie. Dit ontwerp evolueerde echter naar Wren's favoriete derde ontwerp, het "Grote Model". Dit werd zo genoemd omdat koning Karel II verzocht om er een groot model van te bouwen in de klassieke stijl, met het centrale gedeelte van de kathedraal onder een enorme koepel. Het duurde ongeveer een jaar om dit model te maken. Je kan het tegewoordig bewonderen nu in de trofeeënkamer in St. Paul's Cathedral. Toch keurden de geestelijken dit ontwerp niet goed, omdat het niet de traditionele kruisvorm van een middeleeuwse kathedraal volgde.
Tussen 1674 en 1675 werd het definitieve formele voorstel (en tevens het vierde ontwerp) eindelijk goedgekeurd door koning Karel II. Dit was meer een traditioneel plan in de destijds populaire klassieke barokstijl. Het definitieve ontwerp werd uiteindelijk heel anders gebouwd dan aangegeven in het vierde ontwerp door de ornamentele veranderingen door koning Karel II. Zo begonnen de bouwwerkzaamheden pas in juni 1675, negen jaar na de Grote Brand van Londen.
Sir Wren overwon op tactvolle wijze verschillende bouwuitdagingen waarmee hij te maken kreeg tijdens de herbouw van St. Paul's Cathedral. De eerste was het bouwen van een grote kathedraal op de relatief zwakke kleigrond van Londen. Om dit mogelijk te maken, bouwde hij Europa's grootste crypte (die zich onder het hele gebouw uitstrekt) voor structurele ondersteuning en vulde deze aan met acht in plaats van vier pijlers om het gewicht gelijkmatiger over de fundering te verdelen.
De volgende van zijn zorgen was om de kenmerkende koepel zo te construeren dat hij hoog genoeg zou zijn om de in de brand verloren toren visueel te vervangen en hem er ook van binnenuit visueel aantrekkelijk uit te laten zien. Om visuele hoogte te bereiken, liet Wren zich inspireren door wat Michelangelo deed in St. Peter's en scheidde hij de hoogten van de binnenste en buitenste koepel, maar in veel grotere mate. Tot slot verving hij ook de buitensteunberen in het definitieve ontwerp door dikke muren, waardoor buitensteunberen helemaal overbodig werden.
Een team van uitzonderlijke ontwerpers, vakmensen en bouwers hielp de St. Paul's Cathedral te voltooien, van ontwerp en rationalisatie tot timmerwerk en decoratief ijzerwerk. Nicholas Hawksmoor was de hoofdassistent, terwijl William Dickinson de meetklerk was. Meestermetselaars Thomas Strong en zijn broer Edward werkten ook aan de constructie in zijn geheel.
Andere opmerkelijke bijdragers zijn meestertimmerman John Langland, hoofdbeeldhouwer Grinling Gibbons en de Franse Jean Tijou, die verantwoordelijk was voor het decoratieve smeedijzerwerk van onder meer poorten en balustrades. Gino Masero, een meesterbeeldhouwer, kreeg de opdracht om een tweeënhalve meter hoge sculptuur van Christus in kalksteen te maken. Dit beeld staat tegenwoordig bovenop het hoofdaltaar.
Gelegen op Summit Hill met uitzicht op Londen, is het hoogtepunt van de gevel van St Paul's Cathedral de hoge, met lood bedekte koepel die 111 meter hoog is en het uitzicht over de stad domineert. Beschouwd als een van 's werelds grootste koepels, zou het ontwerp sterk zijn beïnvloed door de Sint-Pietersbasiliek in Rome. De westelijke voorzijde en de muren van de kathedraal zijn andere opvallende kenmerken van het exterieur.
De koepel van St Paul's Cathedral is de op een na grootste ter wereld en is vrij beroemd. De koepel domineert al lange tijd de skyline van Londen, heeft een dubbele schaal en bestaat uit drie componenten: een buitenkoepel, een bakstenen kegel binnenin voor structurele ondersteuning en een binnenkoepel. De 45 centimeter dikke kegel en binnenste koepel worden ondersteund door ijzeren kettingen om barsten en uitspreiden te voorkomen. Wren ontleende dit idee aan de koepel van de Sint-Pietersbasiliek en verbeterde het verder met extra ondersteunende elementen. Het kruis bovenop de buitenste koepel bevindt zich bijna 100 meter boven de grond.
De hoofdingang van St Paul's Cathedral bevindt zich aan de westelijke voorzijde met een 9 meter hoge Great West Door ("Grote Westelijke Deur") die alleen volledig wordt geopend voor speciale gelegenheden. Er is een portiek met zuilen en een colonnade met zuilen. Het fronton omvat de Conversion of St Paul ("De Bekering van St Paul"), een bas-reliëfsculptuur van Francis Bird. Boven dit fronton staa drie verschillende beelden van de heilige Jacobus, de heilige Paulus en de heilige Petrus. Ten slotte omlijsten de portieken aan weerszijden de twee klokkentorens van de kathedraal die bekend staan als de West Towers ("Westelijke Torens").
Het twee verdiepingen tellende exterieur van de kathedraal en de muren zijn gemaakt van granietsteen in de vorm van een Grieks kruis met armen van bijna gelijke lengte. De buitenmuur had twee doelen: het ondersteunen van de steunberen van het gewelf en het geven van een prachtige uitstraling aan de kathedraal wanneer hij boven de gebouwen van het 17e-eeuwse Londen uitstak. Je kunt het gebouw van St Paul's Cathedral nog steeds zien vanaf de overkant van de rivier de Theems. Je kunt ook de Korinthische pilaren en ramen ertussen aan de buitenkant zien.
Het interieur van St Paul's Cathedral is ontworpen met een onbelemmerd uitzicht op het altaar en de preekstoel, zodat alle bezoekers de mis kunnen zien en horen. Licht stroomt het interieur van de kathedraal binnen door de 24 grote ramen in de koepel en de roosvensters in het dwarsschip.
Kijk tijdens je bezoek aan St Paul's Cathedral vanuit het dwarsschip omhoog naar de koepel om de pracht ervan echt te waarderen. Dit is een van de grootste koepels ter wereld en hij weegt bijna 65.000 ton! Acht pijlers, gemaakt van Dorsetsteen, ondersteunen de koepel vanaf de kathedraalvloer en acht bogen helpen het gewicht van de massieve koepel gelijkmatig te verdelen. De nissen bevatten ook verschillende beelden.
Het interieur van de koepel is versierd met een prachtig fresco geschilderd door James Thornhill dat 8 verschillende scènes uit het leven van de apostel Paulus verbeeldt. De openingen in de buitenkoepel en de stenen kegel helpen het gewicht van de koepel te verlichten en dragen tegelijkertijd het gewicht van de binnenkoepel. Er is een ronde opening en een oculus aan de top van de koepel waarmee je naar binnen kunt kijken naar de versierde kegel die de lantaarn ondersteunt.
Het hoogaltaar en de apsis bevinden zich in het oostelijke deel van de kathedraal. Volledig betaald uit de donaties van de Britse burgers, werd de apsis in 1958 ingewijd als de Gedenkkapel voor de Amerikaanse Soldaten. Op de erelijst voor het altaar van de kapel staan de namen van meer dan 28.000 Amerikanen die het leven lieten terwijl ze gestationeerd waren of op weg waren naar het Verenigd Koninkrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Met een gewicht van bijna 4 ton en gesneden uit Italiaans marmer, is het ontwerp van het Hoogaltaar gebaseerd op originele schetsen van Wren. Dit gedeelte is een gedenkteken voor degenen die zijn omgekomen in de Tweede Wereldoorlog. Op het hoofdaltaar staat een met amethist verfraaid 3 meter hoog kruis en een met zilver geëmailleerde basis. Aan weerszijden staan twee vergulde kandelaars, elk 1,5 meter hoog. Een grote eiken baldakijn die in 1958 werd geïnstalleerd, bedekt het hoofdaltaar.
Aan weerszijden van de westelijke voorzijde van St Paul's Cathedral staan twee klokkentorens in barokstijl die bekend staan als de West Towers. De zuidwestelijke toren heeft drie bellen waarvan de meest prominente bekend staat als Big Tom. Hij is gemaakt door John Smith, geïnstalleerd in 1893 en hij sluit aan op de klok Great Tom. Dit is de grootste van alle klokken en weegt meer dan 5 ton. Afgezien van het luiden van de uren, wordt de klok ook geluid bij de dood van hooggeplaatste leden van de koninklijke familie, de aartsbisschop van Canterbury, de decaan van St. Paul's Cathedral, de bisschop van Londen of de burgemeester van Londen.
De noordwestelijke toren herbergt een set van 12 bellen. De grootste onder hen, bekend als Great Paul, werd oorspronkelijk gegoten in 1882. Dit is de grootste bel in Engeland en weegt bijna 17 ton. Helaas is Great Paul al een aantal jaren niet meer geluid vanwege een kapot klokkenspel.
St Paul's Cathedral Bouwstijl is een mengeling van renaissance en Engelse barok met Korinthische torens en kolommen in de façade.
Het huidige gebouw van St Paul's Cathedral is gebouwd door Sir Christopher Wren.
De oudste verslagen van St Paul's Cathedral dateren uit 604 na Christus. De bouw van het huidige gebouw van St Paul's Cathedral begon in 1675 en werd voltooid in 1710.
Het huidige gebouw van St Paul's Cathedral werd ingewijd in 1697 en is 326 jaar oud.
Op het hoogste punt is St Paul's Cathedral 111 meter hoog. De lengte van de kathedraal is 158 meter en de breedte over de dwarsbeuken is 75 meter.